Snókorn falla á minn skalla.

Mikið var nú gaman að klæða sig í úlpuna og hanskana í morgun og fara út að skafa snjó af bílnum.

Það var nokkuð ánægjulegt að sjá eymd nágranna minna í morgunsárið þegar þeir sáu ástand bíla sinna. Það gerði mína eymd beranlegri. "Misery loves company"? er það ekki eitthvert orðatiltæki úti í hinum stóra heimi?

En þessi snjór er nú ekki svo alvarlegur,  þó að þrír fóru út af á Reykjanesi, allir á sumardekkjum víst.

Ég er nú ennþá á mínum vetrardekkjum, þau eru nú ónegld víst, þannig að ég brýt víst engin lög... allavega engin lög sem ég veit um.