Eric Clapton

Kíkti á Eric Clapton tónleikana í gær í boði Landsbankans. Fékk helling af bjór, hvítvíni og snittum í boði Landsbankans. Svo auðvitað fékk maður að sitja á rassinum í stúku með bjó, hvítvín eða snittur. Very nice I think. Mér líkar vel við VIP, ég mun aldrei standa í hjörð með plebbunum aftur!

Upphitunarbandið var allt í lagi. Smá fjölskyldugathering þarna auk Pétur Bens. Mér fannst hljóðið reyndar vera soldið lélegt en það hvarf með tímanum. Ekkert eftirminnilegt en ókey.

Clapton var góður í allastaði, snillingur á gítarinn, góður blús og skemmtilegur fílingur í öllu bandinu hans. Cocaine var frabært. Eini gallinn var að hann tók ekki lagið Layla. Margir voru hálffúlir út í hann vegna þess og vel fullir á VIP svæðinu. VIP RULES!

Það var nú vel heitt á tónleikunum, þegar maður kíkti á VIP klósettið og kom svo inn á tónleikasvæðið, þá tók við manni sterk svitafíla og mikill hiti, gott að ég hafði VIP bjór og vatn til að kæla mig niður.

Hún horfði aldrei, aldrei í augun þín

Í hringferð minni tók ég með mér Ipod og útvarpsendi til að stytta mér og kærustu minni stundir.
Ég var með sinfóníutónleika Todmobile þar í stöðugri spilun.
Stór góður diskur verð ég að segja, kraftmikill og skemmtilegur. Að auki hef að auki verið að raula í viku lagið Stúlkan, Kærustu minni til mikillar óhamingju. Sérstaklega þegar ég fer að búa til texta við lagið... Stúlkan sparkaði í stein..

Ansi langt síðan ég hlustaði síðast á Todmobile, en þessi hljómsveit hefur alltaf verið í uppáhaldi hjá mér. Mér finnst eins og það var lagt líf og sál í tónlist þeirra. Annað en með nútíma íslenskar popphljómsveitir... þær virðast alltaf snúast um lookið eitthvað og lélega tóna.

Anyhow. Ég held að ég taki mig til á næstunni og versli mér sinfóníu tónleikana með Todmobile á DVD á næstunni. Endurnýja kynnin við þessa stórgóðu hljómsveit.